2016 - 2019 წლების მონაცემებზე დაფუძნებულმა მრავალწლიანმა კვლევამ აჩვენა, რომ ურთიერთობა და სოციალური რისკების წინაშე მყოფ ბავშვებს უფრო მეტად აქვთ ფსიქიკური, ემოციური ან ქცევითი ჯანმრთელობის პრობლემები, მაგრამ ამ პრობლემების ნეგატიური გავლენა ბავშვების მდგრადობაზე, თვითრეგულირება და სკოლაში ჩართულობა შეიძლება კომპენსირდება დამცავი ფაქტორებით, როგორიცაა მზრუნველ-ბავშვის ძლიერი კავშირი და ოჯახის გამძლეობა.
კვლევამ, რომელსაც ხელმძღვანელობდა ჯონ ჰოპკინს ბლუმბერგის საზოგადოებრივი ჯანდაცვის სკოლის მკვლევარები, ასევე აჩვენა, რომ ბავშვები, რომლებიც მხოლოდ ურთიერთობის რისკების წინაშე დგანან, როგორიცაა ნივთიერების ბოროტად გამოყენება ოჯახის წევრებს შორის, უფრო მეტად აქვთ გონებრივი, ემოციური ან ქცევითი. შეშფოთება, ვიდრე მათ, ვინც მხოლოდ სოციალური რისკების წინაშე დგას, როგორიცაა ეკონომიკური გაჭირვება.
დასკვნა გამოქვეყნებულია, რადგან აშშ და სხვა ქვეყნები პანდემიით გამწვავებული ბავშვების ფსიქიკური ჯანმრთელობის კრიზისის წინაშე დგანან. კვლევა ონლაინ ჩანს ჩრდილოეთ ამერიკის ბავშვთა და მოზარდთა ფსიქიატრიული კლინიკების 2022 წლის იანვრის ნომერში.
კვლევამ დაადგინა, რომ საერთო ჯამში, 3-დან 17 წლამდე აშშ-ს ბავშვების 21,8 პროცენტს აქვს შეფასებული ერთი ან მეტი საერთო ფსიქიკური, ემოციური და ქცევითი ჯანმრთელობის მდგომარეობა. ფსიქიკური ჯანმრთელობის პრობლემების გავრცელება აშშ-ს ბავშვებში მერყეობდა დაახლოებით 15-დან 60 პროცენტამდე, იზრდებოდა ამ რისკების ტიპთან (სოციალური, ურთიერთობითი ან ორივე ერთად) და რაოდენობის მიხედვით, რომლებსაც ბავშვები ექვემდებარებოდნენ.
ანალიზი, რომელიც ეფუძნება გამოკითხვის პასუხებს, რომელიც მოიცავს 3-დან 17 წლამდე ასაკის თითქმის 132,000 ბავშვს, გამოიკვლია კომპლექსური ურთიერთქმედება ბავშვებს შორის საერთო ფსიქიკური ჯანმრთელობის პრობლემებს, სოციალურ და ურთიერთობით ჯანმრთელობის რისკებსა და დამცავ ფაქტორებს შორის.
"თუ ჩვენ ვუმკურნალებთ ბავშვებს ფსიქიკური, ემოციური და ქცევითი პრობლემების გარეშე, ინდივიდუალურად და ერთობლივად არ განიხილება სოციალური და ურთიერთობითი ჯანმრთელობის რისკები, ან თუნდაც მათი შეფასების გარეშე, რაც ხშირად ხდება, ჩვენ გამოგვრჩება ზოგიერთი ყველაზე დიდი ფაქტორი, რომელიც იწვევს ჩვენი შვილების ფსიქიკური და ემოციური ტანჯვა.”- ამბობს კვლევის ლიდერი კრისტინა ბეთელი, PhD, MPH, MBA, პროფესორი მოსახლეობის, ოჯახისა და რეპროდუქციული ჯანმრთელობის დეპარტამენტში და ბლუმბერგის სკოლის ბავშვთა და მოზარდთა ჯანმრთელობის გაზომვის ინიციატივის დირექტორი.
კვლევა ვარაუდობს, რომ როგორც სოციალური, ისე ურთიერთობითი ჯანმრთელობის რისკი ხელს უწყობს ბავშვებში ფსიქიკური, ემოციური და ქცევითი ჯანმრთელობის პრობლემებს. მრავალი წინა კვლევა ფოკუსირებული იყო ინდივიდუალურ სოციალურ და ჯანმრთელობის რისკებზე. ახალმა კვლევამ გამოიკვლია ამ ფაქტორების როგორც ინდივიდუალური, ისე კომბინირებული გავლენა აშშ-ის ბავშვებზე.
მათი ანალიზისთვის ბეთელმა და მისმა კოლეგებმა შეაგროვეს მონაცემები ბავშვთა ჯანმრთელობის ეროვნული კვლევისგან, ყოველწლიური გამოკითხვიდან, რომელსაც უძღვება აშშ-ს ჯანმრთელობის რესურსებისა და სერვისების ადმინისტრაციის დედათა და ბავშვთა ჯანმრთელობის ბიურო აშშ-ს აღწერის ბიუროსთან თანამშრომლობით. გამოკითხვა, რომელიც ყოველწლიურად ტარდება ათასობით მშობელსა და აღმზრდელს, გვაწვდის მონაცემებს ბავშვების ცხოვრების მრავალ, ურთიერთდაკავშირებულ ასპექტებზე - მათ შორის ფიზიკურ და ფსიქიკურ ჯანმრთელობაზე, ხარისხიან ჯანდაცვის ხელმისაწვდომობაზე და ბავშვის ოჯახზე, სამეზობლოზე, სკოლასა და სოციალურ კონტექსტზე.
შესწავლამ აჩვენა, რომ ფსიქიკური ჯანმრთელობის მდგომარეობის მქონე ბავშვების ორ მესამედზე მეტს განიცდიდა ანალიზში გამოკვლეული მტკიცებულებებზე დაფუძნებული სოციალური ან ურთიერთობითი ჯანმრთელობის რისკის ფაქტორებიდან მინიმუმ ერთს, ფსიქიკური ჯანმრთელობის მდგომარეობის გარეშე ბავშვების დაახლოებით ნახევართან შედარებით.
გამოკვლეული ფაქტორები მოიცავდა ეკონომიკურ გაჭირვებას, სასურსათო დაუცველობას, სახიფათო მეზობლობას, რასობრივ დისკრიმინაციას, მრავალჯერადი არასასურველი ბავშვობის გამოცდილებას (ACEs), როგორიცაა ნივთიერების ბოროტად გამოყენება ან ოჯახში ძალადობა, მომვლელის ცუდი ფსიქიკური ჯანმრთელობა და მომვლელის დაქვეითება ან მაღალი გამწვავება მათთან. ბავშვი.
რელატიური - სოციალური ჯანმრთელობის რისკებთან შედარებით - უფრო გავრცელებული იყო ფსიქიკური ჯანმრთელობის პრობლემების მქონე ბავშვებში და უფრო ძლიერი კავშირი ჰქონდა ამ პირობებთან. ფსიქიკური ჯანმრთელობის პრობლემების მქონე ბავშვების თითქმის მესამედს განიცდიდა ორივე ტიპის რისკი.
კვლევის ძირითადი აქცენტი იყო პოზიტიური შედეგების ხელშეწყობის შესაძლებლობების იდენტიფიცირება ფსიქიკური, ემოციური და ქცევითი პირობების მქონე ბავშვებში, რომლებიც ასევე განიცდიან სოციალურ და ურთიერთობათა ჯანმრთელობის რისკებს, სკოლაში მათ ჩართულობასა და საკუთარი თავის შექმნაზე. გამძლეობა, შეფასებულია, როგორც ემოციების და ქცევის რეგულირების უნარი გამოწვევების წინაშე.
მკვლევარებმა დაადგინეს, რომ ბავშვის სკოლაში ჩართვის შანსი 77 პროცენტით ნაკლები იყო, თუ მას არ ჰქონდა თვითრეგულირება.იმედის მინიჭებით, იმის შანსები, რომ ფსიქიკური ჯანმრთელობის პრობლემების მქონე ბავშვმა აჩვენა კარგი თვითრეგულირება - მდგრადობის მთავარი კომპონენტი - 5.73-ჯერ მეტი იყო, როდესაც ბავშვებს ასევე ჰქონდათ მშობლისა და ბავშვის ძლიერი კავშირი. ეს შანსები 2,25-ჯერ მეტი იყო, როდესაც მათმა ოჯახმა განაცხადა, რომ იმედისმომცემი იყო და შეეძლო დაედგინა ძლიერი მხარეები, რომლებზეც უნდა ისარგებლონ რთულ პერიოდში. დასკვნები თანმიმდევრული იყო სოციალური და კავშირებითი ჯანმრთელობის რისკების ყველა დონეზე.
ბეთელი აღნიშნავს, რომ როგორც მშობლისა და შვილების კავშირი, ასევე ოჯახის მდგრადობა არის ნასწავლი ქცევა, რომელიც შეიძლება განმტკიცდეს ოჯახების მხარდაჭერითა და უნარების ამაღლებით. ბეთელი აღნიშნავს, რომ პედიატრიის ამერიკული აკადემია რეკომენდაციას უწევს ამ ფაქტორების ხელშეწყობას ბავშვების რუტინული შემოწმების დროს, სკოლების მეშვეობით, ფსიქიკური ჯანმრთელობის მკურნალობაში და ზოგადად საზოგადოებაში.
"ჩვენს ქვეყანაში ბავშვებისთვის არის ფსიქიკური, ემოციური და ქცევითი ჯანმრთელობის კრიზისი, მაგრამ ამ პირობების მქონე ბავშვების უმეტესობას აქვს რისკ-ფაქტორები, რომელთა ამოცნობა და რაიმეს გაკეთება შეგვიძლია", - ამბობს კვლევის თანაავტორი თამარ მენდელსონი. დოქტორი, მაგისტრი, ბლუმბერგის ამერიკული ჯანმრთელობის პროფესორი ბლუმბერგის სკოლის ფსიქიკური ჯანმრთელობის დეპარტამენტში.„საბოლოოდ, ჩვენ უნდა მივმართოთ სტრუქტურულ და სისტემურ საკითხებს, რომლებიც საფრთხეს უქმნის ახალგაზრდების კეთილდღეობას; ამავდროულად, ბევრი რამის გაკეთება შეგვიძლია ოჯახებისთვის რისკის ფაქტორების შესამცირებლად.“
ეს კვლევა დააფინანსა რობერტ ვუდ ჯონსონის ფონდმა.
